Διάβασα πρόσφατα ότι η λέξη άκου και σιωπηλά είναι η ίδια λέξη μόνο που έχουν διαφορετικά γράμματα.Χαμογελώ και νιώθω την ευφυΐας αυτής της πρότασης στο πετσί μου.
Τι συμβαίνει; ο γλυκός Οκτώβρης μας βρήκε λίγο εξ απήνης αλλά μας αγκάλιασε ζεστά για να μας θυμίσει ότι είμαστε ακόμα άνθρωποι. Πήγα σφαίρα Αθήνα και γύρισα πάλι στο νησάκι μου δύο κόσμοι, οι άνεμοί μου τραμουντάνα και όστρια μαζί σε ένα περίεργο κράμα όπως ακριβώς είμαστε και εμείς πότε χαρούμενοι ποτέ στεναχωρημένοι ποτέ προβληματισμένοι και ποτέ ξέγνοιαστοι! Πως γίνεται αυτό πες μου κι όμως η στιγμή αυτή η στιγμή πότε σε ανταμείβει και πότε σε προδίδει. η στιγμή όμως εκείνη που θα νιώσω τον αέρα στο πρόσωπο και θα αναδυθώ όπως η φούσκα του δύση από την θάλασσα ω Θεέ μου τι ευτυχία. Πως βρίσκω χαρά σε απλά πράγματα της καθημερινότητας μου εκεί με κολλημένο το δάχτυλο στο repeat παίζοντας το αγαπημένο κομμάτι. Η κάνη δεν με σημαδεύει πια και δεν με νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι νιώθω καλά.
Ρώτα κάποιον τι σημαίνει ευτυχία, ένα κορίτσι είπε ότι είναι κάτι βιολετί λουλούδια, θεαματικό αν το σκεφτείς, συγκινητικό με μια δεύτερη ανάγνωση. συνέχισε να μυρίζεις τα λουλούδια σου μικρή μου, εσύ γνωρίζεις μόνο. και εδώ βρίσκεται η σοφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου