Η κλασσική επίσκεψη στον ΑΒ μετά το ξεπάτωμα στο γυμναστήριο είναι πάντα μια διασκεδαστική εμπειρία ή ίσως και η συνειδητοποίηση της μίζερης ψυχολογικής διάθεσης των γύρω μου,ενίοτε και της δική μου.
Οι κλασσικές κυρίες που κοιτιούνται με δολοφονικά βλέμματα για το ποια θα πρωτοπρολάβει να σταθεί στην ουρά με τα τυριά και τα σαλάμια,-όπου σημειωτέον κάθε φόρα μπροστά στα μάτια μου εκτυλίσσονται προστριβές-, η μανδαμ σαλαμοκόφτρα που μόλις της πω 10 φέτες προσούτο είναι έτοιμη να με πνίξει γιατί το κόψιμο δεν είναι πατ-κιουτ όπως με το παριζάκι.
Παριζάκι μανδάμ δίνω στην σκύλα μου και αυτό απο το άλλο ράφι που δεν χρειάζεται να περιμένω.
Το ατέρμονο σπρωξίδι με τα καρότσια, ανάθεμα τις μελανιές που έχω κάνει! Πάω μια βόλτα και από τη μίνι λαχαναγορά, σακουλάκι με λαχανικά βιολογικά από Ιταλία πλυμμένα, τ'αφήνω γιατί θέλω ελληνικά προιόντα αλλά στο τέλος τα τσιμπάω γιατί βαριέμαι να πλένω. Πάω να ζυγίσω τις ντομάτες, ποτέ δεν κατάλαβα τις σάπιες μπανάνες μπροστά στην ζυγαριά.
Στα κλεφτά βλέπω και τους ξελυγουριασμένους ταλαιπωρημένους συζύγους με την λίστα, οι καημένοι παραμιλάνε..
μα καλά αυτές οι χειρόγραφες τιμές πάνω από τα προϊόντα ένας τις γράφει; γιατί παντού την ίδια γραμματοσειρά έχουν.
Έλα γρήγορα ταμείο, δίνω την κάρτα loyalty AB μπας και πάρω κάμια κατσαρόλα κοψοχρονιά να φτιάξω την προίκα μου.
Το λέω σε μένα συχνά δια στόματος Goethe " Να εκμεταλλεύομαι την καλή διάθεση γιατί σπάνια έρχεται", ναι ακόμα και στο σούπερ μάρκετ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου