Κατέβηκα στην άδεια Αθήνα σφαίρα, πάρκαρα ψηλά στην Σίνα και ξεκίνησα την βόλτα μου. Γνώριμα τα κατατόπια αν και είχα καιρό να κατέβω πιο κάτω από τα κοσμικά κολωνάκια. Αστυνομικοί με γυαλισμένα άσπρα καπελάκια διευθετούσαν την κίνηση και έβαζαν τις κόκκινες κορδέλες απαγόρευσης της κυκλοφορίας, ναι σωστά Μ.Παρασκευή είναι, γύρα ο επιτάφιος θα κάνει.
Με γοργό βήμα έφθασα Πλατεία Καρύτση, έκατσα στο καφενεδάκι με την παρέα να αποφύγω τον συνωστισμό γύρω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Δεν είχα καν κέφι να μπω μέσα, ένα εσπρέσσο macchiato,δεν νηστεύεις; με ρωτάει η μικρή Φιλομήλα δίπλα μου. - Μπα
Το δαγκώσαμε λίγο χθες με το αεράκι, ξεκίνησε αργούτσικα η περιφορά, και σα μικρό παιδί στη διαδρομή έπαιζα με το ποτηράκι και γέμισα λιωμένα κεριά. Η μυρωδιά των λουλουδιών του επιταφίου μου έσπασε την μύτη. Φτάσαμε Σύνταγμα. Σήκωσα το κεφάλι μου μπροστά από τα McDonalds, η γιαγιά μέσα όρθια με το δεξί -μάλλον λαδωμένο χέρι- σταυροκοπιόταν και στο αριστερό το μπεργκεράκι. Κολλημένη με τα mac, τέλεια διαφήμιση θα ήταν.
Φτάνουμε στο αρχικό σημείο, έξω από την εκκλησία, άντε φτάνει πάμε για κανά ποτάκι. Όχι πάμε για περπάτημα, κουβέντα στην κουβέντα τσουπ φτάσαμε Μοναστηράκι, τουριστάκια, πακιστανάκια όλα φύρδην μίγδην εδώ και η φωτισμένη Ακρόπολη.
Όλα όμως καταλήγουν εκεί στο ξεκίνημα, πήραμε τον δρόμο του γυρισμού, τα στενάκια έρημα και οι κολώνες σαν από χρωματιστό χαρτόνι. Πλατεία Καρύτση λοιπόν, κρασάκια, βραδινά γέλια, φίλοι…πάλι γινόταν γλυκιά η ζωή. Ο παπάς του επιταφίου δίπλα μου πίνει τσάι μαζί με όλη τη φαμίλια του και μια γρία «αδέσποτη» με σκουντάει λίγη βοή λίγη βοή….βοήθειά μας και καλή Ανάσταση.
a night to remember λοιπον. ευχαριστουμε που την μοιράστηκες..
ΑπάντησηΔιαγραφήη Τσούχτρα