Παρανάλωμα τρέλας και αποσύνθεσης του δημόσιου τομέα. Δεν γίνεται αυτό που έζησα σήμερα.Ξύπνησα κεφάτη, μύρισα την λεμονιά από το παράθυρο του δωματίου και ετοιμάστηκα για εξόρμηση στην ΔΕΗ. Ενιωσα σαν να προσπαθούσα ανεπιτυχώς να σκαρφάλωσω το Mount Everest.
ΔΕΗ Κηφισιας και ουρά σαλίγκαρος , οι πόρτες της εισόδου κλειδωμένες, security guard και κατεβασμένες οι μπάρες λες και είμαστε στο prison break στο μισάωρο του ήλιου.ενιωσα μαντρωμένη απλά ούσα στην αυλή και παρατηρώντας όλο αυτό το πανηγύρι. Εφυγα και κίνησα προς Χαλάνδρι, τουλάχιστον εκεί δεν είχε μπάρες αλλά είχε 150 νουμεράκια αναμονή!
Και μετά θέλουμε εξυγίανσεις, κόβουμε μισθούς, συντάξεις, οι συνθήκες περίθαλψης και υγείας μας σκοτώνουν αργά και σταθερά, ελπίζω όλοι να είδατε τους Πρωταγωνιστές του Θεοδωράκη χθες για τους ασθενείς Κυστικής Ίνωσης. αυτό που βλέπω και βιώνω είναι ότι το δημόσιο μας εξαγριωνει ολοένα και περισσότερο. Άλλοι δίνουν διαλέξεις στο Harvard ω! Τι ειρωνεία θεε μου και άλλοι γίνονται βόυκινο για τα λεφτά που τσέπωσαν και έστειλαν με περιστεράκια στα εξωτερικά. χα εδω γελάνε! Αφού δεν μπορείτε ούτε μια κλεψιά σωστά να κάνετε, στα σεντουκια ρε τρόμπες μόνο εκεί θα ήσασταν σίγουροι.
Και εδώ η βόλτα τελειώνει σαν εφιάλτης γύρισα καταιδρωμένη και αηδιασμένη σπίτι και πήγα για τρέξιμο.μακάρι να μπορούσαμε να τρέξουμε όσο πιο μακρυά γίνεται από αυτή την τρέλα, μακάρι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου