Νηφάλια ή ντίρλα;

Πες μου την κατάσταση που κάποιος φανερώνει τον πραγματικό του εαυτό. Ναι ήπια χθες λίγο παραπάνω αλλά αυτό δεν σημαίνει κάτι, όταν πίνεις απλά κάνεις κάτι χωρίς να σκέφτεσαι, είναι ο πραγματικός σου εαυτός ή το απωθημένο σου; ο καταπιεσμένος εαυτός σου που ξαφνικά ξεσπαθώνει; ή τελικά κάτι μακρυά από σένα αλλά απλά το δοκιμάζεις για να δεις τα όρια σου;

Είναι λίγο σαν την κινούμενη άμμο, διόλου στατικό, και άνευ αναστολών..ναι ίσως είναι καλό αυτό γιατί όταν το κάνεις συνειδητοποιείς αυτό που πραγματικά σε εκφράζει, αυτό που είσαι και αυτό με το οποίο νιώθεις καλά.

Μα καλά που κρύβεται η ουσία της ζωής; σε αυτό που θα μπορούσε να γίνει και δεν γίνεται, σε αυτό το κρυφό κοίταγμα, στον υπαινιγμό, στην εξαίρεση ή στην υπέρβαση που είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε; σκόρπιες κουβέντες, ασύνδετες σκέψεις..

και γιατί περνάει η μέρα και δεν την έχω καταλάβει; είμαι λάθος, πρέπει να νιώθω την κάθε ημέρα, την κάθε ώρα, το βράδυ ακόμα και στην πικρή γουλιά της Mcfarland, όχι δεν πρέπει να με προσπερνά η μέρα και να μένω  ένα εξοντωμένος μαλάκας κάθε βράδυ. Μα γιατί καταλήγουμε έτσι; και μας μένει ένα λαπτόπι το βράδυ, ένα chat και μια γαμήμενη προσπάθεια να δείξουμε ότι κάτι είμαστε μέσω της ηλεκτρονικής κοινωνικής δικτύωσης;

Το π μου

Αυτό το ποτάκι όσο γαμημένη και να είναι η μέρα είναι η καλύτερη ώρα της μέρας. Τελικά αγαπώ την νύχτα, εκεί βρίσκω τον εαυτό μου, τον ρυθμό μου,εκεί καθισμένη στο υπαίθριο μπαράκι,καμιά φορά ακόμα και στο κράσπεδο πίνοντας μπύρες, βότκα ότι τραβάει η ορεξή μου. Εκεί με την Μαρία ελεύθερη να μαλακιστώ, να κάνω ότι μου κατέβει στο κεφάλι αλλά και να προβληματιστώ, να εκφράσω το συναίσθημά μου για οτιδήποτε με απασχολεί..αυτή με μύησε στην προσπάθεια αναζήτησης του πραγματικού μου εαυτού.

Aυτές ας είναι οι αναμνήσεις από το μέλλον. Ας είναι το π μου, η μαθηματική σταθερά στον κύκλο μου.

Εκεί πίνοντας όπου λάχει και όπως κάτσει..μην βάζοντας πρόγραμμα για το οτιδήποτε, ας αποκτησούμε μνήμη χρυσόψαρου εκείνη την ώρα που θα πιουμε το κρασάκι μας, όχι πάλι αναμασώντας τα γεγονότα της κουραστικής μέρας αλλά απολαμβάνοντας όπως και με όποιον νιώθουμε πραγματικά ότι είμαστε ο εαυτός μας. Εδώ που φτάσαμε σήμερα είναι ότι πιο θεμιτά προσιτό στην πνευματική μας ηρεμία.