Long time no see, fair enough: Eίναι από τις μέρες που σε απορροφάει τόσο πόλυ η δουλειά, δεν έχεις χρόνο για οτιδήποτε άλλο,ακόμα και το βράδυ δεν έχεις κουράγιο να αρθρώσεις λέξεις στο αγαπημένο σου πρόσωπο. Σου έχει συμβεί,μου έχει συμβεί και αυτή είναι και η καθημερινότητά μου το τελευταίο διάστημα.
Είναι κλισέ αυτό που θα πω αλλά δύσκολο πράγμα οι ανθρώπινες σχέσεις, η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού,αλλά και η διαχείριση του ίδιου μας του εαυτού. Και τα τρία σχηματίζουν κύκλους που ένας μπαίνει μέσα στον άλλο,σαν κουτσουρέμενο σήμα της Ολυμπιακής.
Είμαι σε μια εργασιακή θέση όπου διαχειρίζομαι ανθρώπινο δυναμικό και ως νέος άνθρωπος δίνω χώρο και χρόνο για να ξεδιπλωσει κάποιος τις δυνατότητες του.Συναντώ όμως δυσκολία και αυτό με στεναχωρεί ιδιαίτερα: ραθυμία, αδυνάμια ανάληψης πρωτοβουλίας ακόμη και από άτομα καταρτισμένα,βλέπω κατι σαν είδος παραίτησης, σαν να είναι σε αγροτικές φυλακές όπου κάνουν εργασίες και προσμετρούνται υπερ τους για γρηγορότερη αποφυλάκιση.
Αλλά μπορεί να κάνω και εγώ κάτι λάθος. Εδω ερχεται και ακουμπά η διαχείριση του εαυτού μας. Για να μπορέσεις να ηγηθείς ενος σχήματος να γίνεις εμπνευστής πρέπει να έχεις όχι απλά υπομονή και μόρφωση αλλά πνευματική ισορροπία και αποδοχή του εαυτού σου. Πρέπει να έχεις αγαπήσει αυτό που είσαι για να καταφέρεις να εμπνεύσεις, να μεταδώσεις, να δημιουργήσεις όραμα και να παρακινήσεις. Αυτό επεκτείνεται και στην προσωπική μας ζωή, στην διατήρηση μια ισορροπημένης σχέσης, μιας σχέσης όπου δεν υπάρχει πίεση και ψυχαναγκασμός.
Η καθημερινότητα μας και οι ανθρώπινες σχέσεις μέσα σε αυτή, είναι ο καλύτερος δάσκαλος. Πόσες φορές σου έχει τύχει να σιγοψιθυρίζεις help i need somebody help not just anybody... help me if you can i am feeling down and i do appreciate you being round.Όλα αυτά καλά αλλά αγάπησε, "αυτοκαυλώσου", μάθε τον εαυτό σου.. αυτό μου μουρμουρίζω, speaking words of wisdom...ίσως.. let it be.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου