Lost in working space

Long time no see, fair enough: Eίναι από τις μέρες που σε απορροφάει τόσο πόλυ η δουλειά, δεν έχεις χρόνο για οτιδήποτε άλλο,ακόμα και το βράδυ δεν έχεις κουράγιο να αρθρώσεις λέξεις στο αγαπημένο σου πρόσωπο. Σου έχει συμβεί,μου έχει συμβεί και αυτή είναι και η καθημερινότητά μου το τελευταίο διάστημα.

Είναι κλισέ αυτό που θα πω αλλά δύσκολο πράγμα οι ανθρώπινες σχέσεις, η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού,αλλά και η διαχείριση του ίδιου μας του εαυτού. Και τα τρία σχηματίζουν κύκλους που ένας μπαίνει μέσα στον άλλο,σαν κουτσουρέμενο σήμα της Ολυμπιακής.

Είμαι σε μια εργασιακή θέση όπου διαχειρίζομαι ανθρώπινο δυναμικό και ως νέος άνθρωπος δίνω χώρο και χρόνο για να ξεδιπλωσει κάποιος τις δυνατότητες του.Συναντώ όμως δυσκολία και αυτό με στεναχωρεί ιδιαίτερα: ραθυμία, αδυνάμια ανάληψης πρωτοβουλίας ακόμη και από άτομα καταρτισμένα,βλέπω κατι σαν είδος παραίτησης, σαν να είναι σε αγροτικές φυλακές όπου κάνουν εργασίες και προσμετρούνται υπερ τους για γρηγορότερη αποφυλάκιση.

Αλλά μπορεί να κάνω και εγώ κάτι λάθος. Εδω ερχεται και ακουμπά η διαχείριση του εαυτού μας. Για να μπορέσεις να ηγηθείς ενος σχήματος να γίνεις εμπνευστής πρέπει να έχεις όχι απλά υπομονή και μόρφωση αλλά πνευματική ισορροπία και αποδοχή του εαυτού σου. Πρέπει να έχεις αγαπήσει αυτό που είσαι για να καταφέρεις να εμπνεύσεις, να μεταδώσεις, να δημιουργήσεις όραμα και να παρακινήσεις. Αυτό επεκτείνεται και στην προσωπική μας ζωή, στην διατήρηση μια ισορροπημένης σχέσης, μιας σχέσης όπου δεν υπάρχει πίεση και ψυχαναγκασμός.

Η καθημερινότητα μας και οι ανθρώπινες σχέσεις μέσα σε αυτή, είναι ο καλύτερος δάσκαλος. Πόσες φορές σου έχει τύχει να σιγοψιθυρίζεις help i need somebody help not just anybody... help me if you can i am feeling down and i do appreciate you being round.Όλα αυτά καλά αλλά αγάπησε, "αυτοκαυλώσου", μάθε τον εαυτό σου.. αυτό μου μουρμουρίζω, speaking words of wisdom...ίσως.. let it be.

Σόρυ για την επάναληψη Paul McCartney- Hope of Deliverance

Αυτό Counting Crows - Mr. Jones (Acoustic)

Saturday night out γιατί τελικά "Η ευγλωττία δεν είναι δική μου, τα πράγματα είναι εύγλωττα" Μπαλζάκ

Το φελέκι μου μέσα, μίση ώρα να παρκάρω, χαλάλι όμως, φτάνω πλατεία Βαρνάβα

Κατηφορίζω στο πεζοδρόμιο και σκάω μπροστά στην πλατεία. τελίκα μπορώ να την αγαπήσω αυτή την περιοχή. τραπεζάκια γύρω απο την πλατεία, τι όμορφα μια τέτοια γλυκιά βραδιά. Πίνουμε τα πρώτα κρασάκια και κατηφορίζουμε κολιμπρί για μάσα. Επιστρέφουμε μπούγιο πλατεία στην μπυραρία μας. Παρηγορούμε την μόλις μια μέρα χωρισμένη φίλη μας, πάντα δύσκολος θα ναι ο χωρισμός οκ αλλά ας κοιτάξουμε πέρα από το κουτί. Η συνέχεια της βραδιάς είναι απτή απόδειξη της παραπάνω φράσης.

Συνέχισα, κατέβηκα γκάζι Νίξον για ποτά, μπαίνω ανάποδα στο δρομάκι και πάω να κάνω αναστροφή για να παρκάρω, μπροστά μου ένας όμορφος άντρας με ένα σκούφο... πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι. Κοκκαλώνω το αμάξι να περάσει, μου κάνει νόημα να παρκαρώ και μετά φεύγει. 

Τακα τούκα με γοργό βήμα τον βρίσκω εξω απο το Νίξον, μου χαμογελάει, ένιωσα γοητευμένη, για μια στίγμη δεν σκέφτηκα την αναπηρία του και έπιασα τον εαυτό μου να φλερτάρει. Του δίνω ραντεβού μέσα για ποτά. Παλαιότερα θα κοιτούσα με λύπηση, "αχ τον καημένο" τώρα όμως είδα απέναντί μου έναν χαμογελαστό άνδρα. Ξεκινήσαμε κουβεντούλα, ήπιαμε τα ποτά μας, μπήκα λίγο στον κόσμο του. την καθημερινότητα του, ένιωσα ότι ήμουν πλάι σ'εναν αρτιμελή ανδρα, και τελικά ναι μπορεί και να ήταν. Είχε καταφέρει αυτή του την ατυχία να την μετατρέψει σε τρόπο ζωής και η προσωπικότητα του ανάβλυζε ανυπέρβλητη γοητεία. Ειλικρινά είχα καιρό να περάσω τόσο όμορφα με έναν άνδρα που τυχαίνει να γνωρίσω τυχαία σ'ενα μπαρ.

Που θέλω να καταλήξω; Η βασική πηγή της ανθρώπινης ευτυχίας ή και δυστυχίας αναβλύζει από το εσωτερικό του ανθρώπου.  Ο κάθε άνθρωπος έχει τον δίκό του ορίζοντα, τι είναι δηλαδή δυνητικά εφικτό για αυτόν. οκ τι να κάνουμε δηλαδή να πεθάνουμε που τα παιδιά στην Αφρική δεν έχουν να φάνε; -λίγο άκομψο παράδειγμα- δυστυχία ανά τον κόσμο υπάρχει και θα υπάρχει. 'Οχι φυσικά! Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όπως πχ ένας χωρισμός έχει μια σημαντικότητα για μας, για τον κόσμο μας αλλά πρέπει να κοιτάξουμε πέρα από αυτό. Να σταματήσουμε να μεμψημοιρούμε και να ξεπερνάμε πιο γρήγορα ψυχολογικές καταστάσεις στις οποίες επερχόμεθα κατά καιρούς γιατί η ζωη είναι εδώ, και συνεχίζει in concreto (συγκεκριμένα) και in abstracto (αφηρημένα).

Η σχέση μου έκαμε κοιλιά

Πόσο απέχθεια μου προκαλούν τα κλισέ τύπου "ζήσε τη στιγμή" "άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου", "οι γυναίκες είναι όλες ίδιες", "έχε θετική σκέψη" και βέβαια το κορυφαίο απόφθεγμα πιπίλα όλων των κυριών που το παίζουν φιλόσοφοι αλλά στα κρυφά διαβάζουν και τα ζώδια στην εφημερίδα "όταν θες κάτι πολύ το σύμπαν συνομωτεί για να το πετύχεις". 

Σε παρακαλώ μην με ρωτάς τι ζώδιο είμαι, και δεν μπορώ τα σχόλια τύπου "αχ! καρκινάκι είσαι; α ευαίσθητη μωρέ" ή αυτό το το ύφος όταν δεν μας αρέσει η απάντηση "χμμ Σκορπιός.." -τυχαία αναφέρω το ζώδιο- και αρχίζει το λογύδριο με τα προ και τα κονς, ναι όλοι στο ίδιο σακί, πλιζ όχι

'Η ακόμα σκέψου τις δηλώσεις του τύπου "όλα συμβαίνουν εκεί που δε το περιμένεις" και "άμα χάσεις κάτι τότε το εκτιμάς" ή "οι άντρες είναι όλοι ίδιοι"! Κορίτσα αγόρια συνέλθετε 

Λοιπόν το πράμα κατ'εμέ έχει ως εξής... α) τα πάντα συμβαίνουν εκεί που το περιμένεις, αν μένεις έκπληκτος αναρωτήσου γιατί, β) άμα δεν εκτιμάς κάτι κι όταν το χάσεις πάλι δεν το εκτιμάς και προφανώς για αυτό το έχασες, γ) Οι άνθρωποι δεν μοιάζουν ο ένας στον άλλο πόσο μάλλον οι άνδρες μεταξύ τους, δεν δύναται να κρίνουμε με ένα χαρακτηριστικό πχ φύλο, ζώδιο κλπ. Ο μόνος που μένει ίδιος είναι ο εαυτός μας!Αυτά

Αυτό. Καλό μήνα Paul McCartney- Hope of Deliverance