9/5/11

Saturday night out γιατί τελικά "Η ευγλωττία δεν είναι δική μου, τα πράγματα είναι εύγλωττα" Μπαλζάκ

Το φελέκι μου μέσα, μίση ώρα να παρκάρω, χαλάλι όμως, φτάνω πλατεία Βαρνάβα
Κατηφορίζω στο πεζοδρόμιο και σκάω μπροστά στην πλατεία. τελίκα μπορώ να την αγαπήσω αυτή την περιοχή. τραπεζάκια γύρω απο την πλατεία, τι όμορφα μια τέτοια γλυκιά βραδιά. Πίνουμε τα πρώτα κρασάκια και κατηφορίζουμε κολιμπρί για μάσα. Επιστρέφουμε μπούγιο πλατεία στην μπυραρία μας. Παρηγορούμε την μόλις μια μέρα χωρισμένη φίλη μας, πάντα δύσκολος θα ναι ο χωρισμός οκ αλλά ας κοιτάξουμε πέρα από το κουτί. Η συνέχεια της βραδιάς είναι απτή απόδειξη της παραπάνω φράσης.
Συνέχισα, κατέβηκα γκάζι Νίξον για ποτά, μπαίνω ανάποδα στο δρομάκι και πάω να κάνω αναστροφή για να παρκάρω, μπροστά μου ένας όμορφος άντρας με ένα σκούφο... πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι. Κοκκαλώνω το αμάξι να περάσει, μου κάνει νόημα να παρκαρώ και μετά φεύγει. 
Τακα τούκα με γοργό βήμα τον βρίσκω εξω απο το Νίξον, μου χαμογελάει, ένιωσα γοητευμένη, για μια στίγμη δεν σκέφτηκα την αναπηρία του και έπιασα τον εαυτό μου να φλερτάρει. Του δίνω ραντεβού μέσα για ποτά. Παλαιότερα θα κοιτούσα με λύπηση, "αχ τον καημένο" τώρα όμως είδα απέναντί μου έναν χαμογελαστό άνδρα. Ξεκινήσαμε κουβεντούλα, ήπιαμε τα ποτά μας, μπήκα λίγο στον κόσμο του. την καθημερινότητα του, ένιωσα ότι ήμουν πλάι σ'εναν αρτιμελή ανδρα, και τελικά ναι μπορεί και να ήταν. Είχε καταφέρει αυτή του την ατυχία να την μετατρέψει σε τρόπο ζωής και η προσωπικότητα του ανάβλυζε ανυπέρβλητη γοητεία. Ειλικρινά είχα καιρό να περάσω τόσο όμορφα με έναν άνδρα που τυχαίνει να γνωρίσω τυχαία σ'ενα μπαρ.
Που θέλω να καταλήξω; Η βασική πηγή της ανθρώπινης ευτυχίας ή και δυστυχίας αναβλύζει από το εσωτερικό του ανθρώπου.  Ο κάθε άνθρωπος έχει τον δίκό του ορίζοντα, τι είναι δηλαδή δυνητικά εφικτό για αυτόν. οκ τι να κάνουμε δηλαδή να πεθάνουμε που τα παιδιά στην Αφρική δεν έχουν να φάνε; -λίγο άκομψο παράδειγμα- δυστυχία ανά τον κόσμο υπάρχει και θα υπάρχει. 'Οχι φυσικά! Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε όπως πχ ένας χωρισμός έχει μια σημαντικότητα για μας, για τον κόσμο μας αλλά πρέπει να κοιτάξουμε πέρα από αυτό. Να σταματήσουμε να μεμψημοιρούμε και να ξεπερνάμε πιο γρήγορα ψυχολογικές καταστάσεις στις οποίες επερχόμεθα κατά καιρούς γιατί η ζωη είναι εδώ, και συνεχίζει in concreto (συγκεκριμένα) και in abstracto (αφηρημένα).

1 σχόλιο:

  1. Όμορφη προσέγγιση, χαίρομαι για σένα. Κανονικά δε θα έπρεπε να σε εκπλήσσει το ότι πέρασες καλά, ένας άντρας σαν όλους τους άλλους ήταν, ο οποίος λόγω της προσωπικής του ιστορίας μπορεί να είναι τελικά πιο αρτιμελής συναισθηματικά από πολλούς άλλους που γνωρίζεις.

    υγ κολιμπρι.. μιαμ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή